Βραζιλία-Βολιβία 0-1

Λατινοαμερικάνικες ιστορίες αγάπης.

Βραζιλία-Βολιβία ο Πόλεμος για το Αέριο.

Παρακολουθώντας τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της Βραζιλίας θα έλεγε κανείς ότι στο παρά πέντε αποφεύχθηκε ο πόλεμος, εξαιτίας της απαίτησης του Βολιβιάνου προέδρου Έβο Μοράλες να πληρώσει η Βραζιλία για το φυσικό αέριο την τρέχουσα τιμή της αγοράς και όχι αυτή των εξευτελιστικών συμφωνιών του παρελθόντος. Η πραγματικότητα είναι απίστευτα πιο διαφορετική απ’ αυτή που παρουσίασαν οι δημοσιογράφοι.

Στις 15 Φεβρουαρίου ο Μοράλες συναντήθηκε με το Λούλα, ύστερα από κωμικοτραγικό παρασκήνιο. Οι Βραζιλιάνοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης δημιούργησαν κλίμα λέγοντας ότι απειλεί ο Μοράλες το σύντροφό του Λούλα, Ο Λούλα θα προδώσει τα εθνικά συμφέροντα για να βοηθήσει το σύντροφο Μοράλες και άλλα παρόμοια που στηρίζονταν σε «διπλωματικά» κόλπα. Καθώς η Βολιβία δεν διαθέτει αεροπλάνο για τις μετακινήσεις του προέδρου της είναι αναγκασμένη να δανείζεται και αυτή τη φορά ο Έβο Μοράλες αρνήθηκε την προσφορά της Βραζιλίας για τη μεταφορά του προτιμώντας το αεροπλάνο που του πρόσφερε ο Αργεντινός πρόεδρος Κίρτσνερ. Η υπόθεση θυμίζει σαπουνόπερα, αν δεν της έδιναν τρομερές πολιτικές προεκτάσεις. Μα γιατί ο Έβο Μοράλες συνεργάζεται καλύτερα με τον Κίρτσνερ της Αργεντινής και τον Τσάβες της Βενεζουέλας;

Τι έγινε όμως με την τιμή του φυσικού αερίου της Βολιβίας;

Ο Έβο Μοράλες εκλέχτηκε στη Βολιβία ύστερα από δύο λαϊκές εξεγέρσεις που ανέτρεψαν δύο προέδρους και κάμποσες κυβερνήσεις. Μια από τις απαιτήσεις ήταν η «εθνικοποίηση» των φυσικών πόρων της Βολιβίας. Ο Έβο Μοράλες εκπληρώνοντας τους λαϊκούς πόθους ανακήρυξε την εθνικοποίηση. Η περιβόητη ‘εθνικοποίηση’ όμως μπορεί να εννοηθεί με πολλούς τρόπους κι αυτός που προς το παρόν εφαρμόζει η κυβέρνηση Μοράλες είναι η αλλαγή των εξευτελιστικών συμβολαίων των πολυεθνικών που λυμαίνονται τον φυσικό πλούτο της χώρας του. Πατώντας πάνω στις αυθαιρεσίες, διεκδικεί με «νόμιμο» τρόπο αυξήσεις στις τιμές και αλλαγή πολιτικής των εταιρειών, Η πολιτική του έχει στόχο να εξοικονομήσει πόρους για να βελτιώσει το επίπεδο ζωής με μια φιλολαϊκή πολιτική που θα δικαιώσει τους ψηφοφόρους του, αναδιανέμοντας καλύτερα το εθνικό εισόδημα.

Η βραζιλιάνικη Petrobras είναι ένας πολυεθνικός γίγαντας που επιχειρεί σε 11 χώρες. Είναι κατ’ όνομα κρατική αφού μόνο το 32% των μετοχών ανήκει στο βραζιλιάνικο κράτος ενώ το υπόλοιπο παίζεται στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Συνεπώς προέχει να εξυπηρετηθούν τα μερίσματα των μετόχων παρά η οποιαδήποτε κοινωνική πολιτική. Η Βραζιλία αγοράζει το 50% του αερίου που χρειάζεται από τη Βολιβία σε τιμές πολύ κάτω από την «αγορά». 4, 3 το εκατομ BTU ενώ η Αργεντινή πληρώνει 5 και είναι επίσης προνομιακή συμφωνία αφού η τιμή της «πιάτσας» είναι περίπου 15$. Όμως το πιο εξωφρενικό. είναι ότι ένα από τα πολλά θερμοηλεκτρικούς σταθμούς της Βραζιλίας δουλεύει αποκλειστικά με αέριο Βολιβίας και πληρώνει μόλις 1$ το εκατομ. BTU, με βάση μια σκανδαλώδη συμφωνία που είχε υπογράψει με το διεφθαρμένο πρόεδρο που το έσκασε κακήν-κακώς ύστερα από τη λαϊκή εξέγερση.

Αυτή τη συμφωνία κυρίως επεδίωξε να ανατρέψει ο Μοράλες και το πέτυχε. Ο Λούλα συμφώνησε να αναθεωρηθεί. Και εδώ οργίασε ο βραζιλιάνικος πατριωτισμός γιατί θα αυξηθούν οι τιμές του ηλεκτρικού στους καταναλωτές εξαιτίας του «ινδιάνου» Μοράλες. Η αλήθεια που αποκρύπτουν όμως είναι ότι ο θερμοηλεκτρικός σταθμός είναι μια κοινοπραξία της SHELL και της ENRON, διόλου «πατριωτική», διόλου «φιλολαϊκή» που ασχολείται μόνο με τη μεγιστοποίηση των κερδών της. Άρα λοιπόν γιατί ενώ η Αργεντινή πληρώνει 5$ το αέριο δίνει φτηνότερο ρεύμα στον καταναλωτή απ’ ό,τι η Βραζιλία που πληρώνει λιγότερο; Και αν πάρουμε υπόψη ότι και στην Αργεντινή έχει ιδιωτικοποιηθεί πλήρως ο τομέας της ηλεκτρικής ενέργειας;

Γιατί ο Μοράλες και ο Κίρτσνερ είναι «πιο αριστερά» από το Λούλα και «ενδιαφέρονται» για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων;

Γιατί η Βραζιλία ενώ έχει το μεγαλύτερο φυσικό πλούτο και είναι ο οικονομικός γίγαντας της περιοχής έχει το χαμηλότερο βασικό μισθό, τις λιγότερες κοινωνικές παροχές, τη μεγαλύτερη εξαθλίωση και τις υψηλότερες τιμές υπηρεσιών στον πολίτη;

Δεν χρειάζεται ψυχολογία ούτε ανίχνευση στις ιδεολογικές απόψεις των διαφόρων «αριστερών» προέδρων.

Τις απαντήσεις πρέπει να τις αναζητήσουμε στις «πιέσεις» που δέχονται οι λεγόμενες «αριστερές» κυβερνήσεις. Ενώ στη Βολιβία και στην Αργεντινή είναι ισχυρές οι πιέσεις των κινημάτων για οικονομική ανακούφιση των κατώτερων τάξεων, στη Βραζιλία υπερισχύουν οι πιέσεις των ανώτερων τάξεων για περισσότερα κέρδη, ενώ οι πιο αδικημένοι παραμένουν θλιβερά δυσκίνητοι και ηττημένοι.