bundamundo: Μια εθνικιστική Ιντερνετική Μπαρούφα

σως λίγο καθυστερημένα το πήρα χαμπάρι (γιατί η υπόθεση αρχίζει το 2000) όμως γράφω:
h ttp://bundamundo.blogspot.com/

Μια ιστορία και ορισμένα συμπεράσματα για την ποιότητα της πληροφορίας και άλλα τινά. Με αφορμή ένα μήνυμα που κυκλοφορεί στο Ιντερνετ.

Έλαβα από φίλη ένα κείμενο στα ισπανικά που περιείχε φωτογραφία υποτιθέμενου σχολικού βιβλίου των ΗΠΑ που είχε ένα χάρτη της Βραζιλίας δίχως την Αμαζονία. Το κείμενο του υποτιθέμενου εγχειριδίου γεωγραφίας για την έκτη τάξη, έλεγε, με λίγα λόγια, ότι η προστασία του Αμαζονίου πρέπει να γίνει από τη διεθνή κοινότητα και όχι από τις «βάρβαρες» χώρες που είναι στην περιοχή. Μάλλον επανακυκλοφόρησε με αφορμή την επικείμενη περιοδεία Μπους στη Νότια Αμερική, στις 8 Μάρτη.

Με την πρώτη ματιά δεν πείθει, όμως με μια απλή σχετικά έρευνα ανακαλύπτεις ότι το «βιβλίο» είναι κατασκευασμένο και δεν υπάρχει. Έχει απαράδεκτα λάθη που δείχνουν ότι είναι γραμμένο από μη αγγλόφωνο, ο συγγραφέας δεν υπάρχει σε καμία βάση δεδομένων, ούτε το βιβλίο. Με λίγο βαθύτερη έρευνα και με τη βοήθεια ενός αμερικανού φίλου εκπαιδευτικού αποδείχτηκε ότι πρόκειται για καθαρή απάτη. Επιπλέον, στις ΗΠΑ το κάθε σχολείο επιλέγει τα δικά του βιβλία και η κυβέρνηση, παρόλο που ενδιαφέρεται για την πολιτική άποψη στα σχολικά βιβλία, δεν εκδίδει ούτε επεμβαίνει ευθέως στην παραγωγή και την έκδοση σχολικών εγχειριδίων. Με άλλα λόγια πρόκειται για στημένη μπαρούφα για αφελείς. Ακόμα όμως κι αν υπήρχε τέτοιο σχολικό βιβλίο, σίγουρα δεν αποδεικνύει καμία πολιτική πρόθεση των ΗΠΑ να αποσπάσουν τον Αμαζόνιο από την επικράτεια της Βραζιλίας.

Η ιστορία μάλλον αρχίζει το 2000 όταν εμφανίστηκε σε μία σελίδα στο Ιντερνετ που πουλούσε πατριωτισμό και «αντιαμερικανισμό» με το σλόγκαν: «Βραζιλία: Αγάπησέ την ή φύγε». Δηλαδή μας προτείνει να αγαπήσουμε τη Βραζιλία όπως είναι και αν έχουμε διάθεση να την αλλάξουμε δεν χωράμε στο έδαφός της. Ο πατριωτισμός επιβάλει κατάπνιξη των διαμαρτυριών, επιβάλει ομοφωνία και ενότητα με τα αφεντικά του τόπου.

Έπειτα η ιστορία του βιβλίου κυκλοφόρησε ευρέως στο Ιντερνετ ώσπου αναγκάστηκε η Αμερικάνικη Κυβέρνηση να βγάλει επίσημη διάψευση, το ίδιο και η Βραζιλιάνικη Πρεσβεία στις ΗΠΑ. Ο Βραζιλιάνος Πρέσβης της εποχής έγραψε αναλυτικό άρθρο προσπαθώντας να πείσει για την πλαστότητα του βιβλίου, ενώ γράφτηκαν πολλά και σε εφημερίδες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που «τσίμπησαν» απλώς ή σκόπιμα άδραξαν την ευκαιρία για να τα βάλουν με τις οικολογικές και άλλες διεθνείς οργανώσεις που καταγγέλλουν την καταστροφή του παρθένου δάσους. Κάποια στιγμή μάλιστα κυκλοφόρησε κι ένα φλογερό μανιφέστο ενός «αριστερού» βραζιλιάνου βουλευτή που έλεγε στους Αμερικάνους να αφήσουν τον Αμαζόνιο σ’ αυτούς που τον κατέχουν και να φροντίσουν για τη «διεθνοποίηση» των δικών τους πλουτοπαραγωγικών πηγών και περιβαλλοντικών πόρων.

Ποιος όμως θα είχε συμφέρον από την κυκλοφορία αυτής της πληροφορίας για το υποτιθέμενο σχολικό βιβλίο των Αμερικανών; Φυσικά, η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να προστατέψει τον Αμαζόνιο, ούτε να τον «αποσπάσει» από την επικράτεια της Βραζιλίας αφού οι εκάστοτε βραζιλιάνικες κυβερνήσεις εξυπηρετούν απόλυτα τα συμφέροντα των εταιρειών που αντλούν πλούτο από το παρθένο δάσος.

Γνώμη μου είναι ότι το δημοσίευμα έχει στόχο να ξυπνήσει πατριωτικά ένστικτα σε αριστερό κόσμο και να τα βάλει να λειτουργήσουν εναντίον των διεθνών πιέσεων για πολιτική προστασίας του Αμαζονίου. Διεγείροντας τα «αντιαμερικάνικα» αντανακλαστικά επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση ότι η Αμαζονία «έχει ιδιοκτήτη και κυβέρνηση» και όποια παρέμβαση είναι απαράδεκτη. Να συγκαλύψει ότι οι «κτηματίες», οι ξυλεμπορικές, οι πετρελαϊκές και μεταλλευτικές εταιρείες καταστρέφουν το δάσος ανεξέλεγκτα και δολοφονούν αγωνιστές από την εποχή του Σίκο Μέντες ως την Ντόροθυ Στανγκ πριν από δύο χρόνια, και άλλους που έχουν μείνει ανώνυμοι. Ένας επιπλέον λόγος που οι Αμερικάνοι δεν έχουν καμία πρόθεση να «διεθνοποιήσουν» τον Αμαζόνιο είναι ότι έτσι όπως έχει, εξυπηρετεί απόλυτα τα συμφέροντα εταιρειών όπως η Φορντ, η Χόντα και πολλές ακόμα, και όποιες άλλες στρατηγικές βλέψεις έχουν. Και φυσικά είναι οι βραζιλιάνικες κυβερνήσεις που έχουν παραδώσει το δάσος στα χέρια βραζιλιάνων και αμερικανών επιχειρηματιών που το καταστρέφουν χωρίς οίκτο, είναι η βραζιλιάνικη κυβέρνηση που θα αφήσει τον αμερικάνικο στρατό να χρησιμοποιήσει την Αμαζονία, αν χρειαστεί. Με απλά λόγια, το μήνυμα είναι «κάτω τα χέρια από τα αφεντικά του Αμαζονίου» που πρέπει να έχουν την άνεση να δολοφονούν τους «ξένους» που τους μπαίνουν στη μύτη με τις διεθνείς πιέσεις.

Ορισμένα συμπεράσματα:

1. Συχνά κινδυνεύουμε να εμπιστευτούμε ψευδείς πληροφορίες που κυκλοφορούν στο Ιντερνετ και να τις αναπαράγουμε. Χρειάζεται υπευθυνότητα και διασταύρωση για να μη λειτουργεί και το Ιντερνετ χειρότερα από την τηλεόραση. Οποιοσδήποτε 20χρονος μαθητευόμενος δημοσιογράφος που πρέπει να γράψει ένα κειμενάκι σε κάποιο "λάιτ περιοδικό ποικίλης ύλης" μπορεί να αναδημοσιεύσει την οποιαδήποτε μπαρούφα και αυτή να γίνει "πραγματικότητα".

2. Ο διεθνής αντιαμερικανισμός διαθέτει (δυστυχώς) πολλά αληθινά επιχειρήματα και δεν έχει ανάγκη από ψέματα. Αρκούν οι πραγματικές επεμβάσεις των Αμερικάνων για να στραφούν πολλοί εναντίον τους. Η «κατασκευή» αποδείξεων είναι ύποπτη.

3. Όσοι αγωνίζονται για «έναν πιο δίκαιο κόσμο» πρέπει να μελετούν καλά τους στόχους τους, για να μην «αξιοποιούνται» από συμφέροντα αντίθετα με τις επιδιώξεις του κινήματος.

4. Ο Πατριωτισμός ποτέ δεν ωφέλησε τους αγώνες των καταπιεσμένων για βελτίωση της θέσης τους, αντίθετα, πάντοτε χρησίμευσε για να εδραιώσει το υπάρχον καθεστώς και να ισχυροποιήσει τη θέση αυτών που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία.

http://usinfo.state.gov/media/Archive/2005/Jul/07-397081.html

http://www.brasilemb.org/cultural/cultural_amazon1.shtml

http://www.quatrocantos.com/lendas/54_amazonia_finraf.htm